Terapeuta SI
Joanna Suska poniedziałek- 8.00-14.00 wtorek- 8.00-12.00 środa- 11.00- 15.00 czwartek- 13.00- 15.00
Kiedy warto skonsultować się z terapeutą SI?
Dziecko, które zaczyna naukę w szkole powinno mieć zintegrowane cztery poziomy rozwoju SI:
- poziom 1: zaczyna się już w okresie niemowlęcym, kiedy to następuje integracja bodźców dotykowych, przedsionkowych (związanych z ruchem) i proprioceptywnych (związanych z czuciem własnego ciała), które umożliwiają m.in. ssanie, nawiązanie więzi z opiekunem, zmiany ułożenia ciała, koordynację ruchów gałek ocznych
- poziom 2: rozwój koordynacji ruchowej, koncentracji uwagi, planowania ruchu i świadomości swojego ciała poprzez integrację bodźców płynących z systemu błędnikowego, przedsionkowego i proprioceptywnego, przejście z odruchów pierwotnych do odruchów dowolnych
- poziom 3: rozwój mowy, integracja bodźców słuchowych i wzrokowych we współpracy ze zmysłami równowagi i czucia głębokiego, rozwój koordynacji wzrokowo-motorycznej
- poziom 4: integracja bodźców ze wszystkich kanałów zmysłowych, skutkująca zdolnością do koncentracji, nauki i myślenia abstrakcyjnego.
Niestety, obecnie wiele dzieci kończących etap przedszkolny znajduje się na wcześniejszych poziomach. Przyczyn takiego stanu rzeczy może być wiele: w grupie ryzyka znajdują się m.in. wcześniaki i dzieci, które przyszły na świat w wyniku cesarskiego cięcia. Nie bez znaczenia jest także przebieg ciąży.
Niejednokrotnie na terapii należy wracać nawet do poziomu 1 i wprowadzać aktywności w pozycji czworaczej, które to stanowią bazę do dalszego rozwoju.
Dlaczego to takie ważne? Integracja sensoryczna stanowi podstawę uczenia się. „Mózg, który nie potrafi zorganizować bodźców, nie będzie w stanie uporządkować liter ani liczb”A. J. Ayres (twórczyni metody SI)
Ruch stanowi podstawę funkcji intelektualnych. Dziecko, które wykazuje problemy związane z motoryką dużą, które jest pozbawione odpowiedniej ilości i jakości ruchu – będzie miało problemy z grafomotoryką, być może także w dorosłym życiu – niestety, z zaburzeń SI się nie wyrasta. Jeśli dziecko nauczy się prawidłowego chwytu pisarskiego, ale nie przepracuje dysfunkcji związanych z motoryką dużą – może to skutkować m.in. dysleksją. Dlatego też czasami warto zrezygnować z pisania szlaczków i literek na rzecz aktywności ruchowych np. na placu zabaw.
Problemy z integracją sensoryczną przekładają się również na relacje z rówieśnikami i samoocenę, a także mogą powodować lęki i irracjonalne zachowania – mózg aktywuje współczulny układ nerwowy i pozostaje w stanie walki lub ucieczki w reakcji na bodźce odbierane subiektywnie jako nieprzyjemne lub niebezpieczne.
Warto skonsultować się z terapeutą SI, jeżeli dziecko w okresie niemowlęcym:
-nie lubiło brudzących zabaw, nie akceptowało kąpieli i czynności pielęgnacyjnych
-miało trudności z zasypianiem
-wykazywało lęk podczas jazdy samochodem
-cały czas domagało się bycia noszonym
-było mało aktywne ruchowo, nie chciało się wspinać np. na schody
-bało się podnoszenia do góry.
Sygnały, które powinny nas zaalarmować u dzieci w wieku przedszkolnym i szkolnym:
-problemy emocjonalne
-trudności w relacjach rówieśniczych
-słaba koncentracja i pamięć
-trudności z wysiedzeniem przy stoliku
-trudności związane z pisaniem i czytaniem
-trudności i niechęć do aktywności na gimnastyce, lekcji wf czy placu zabaw
Na koniec warto dodać, że dzieci uwielbiają zajęcia SI, a cały proces terapii jest dla nich przyjemnością „Kiedy terapeuta wykonuje swoją pracę skutecznie, a układ nerwowy dziecka jest coraz lepiej zorganizowany, zajęcia wyglądają tak, jakby dziecko się po prostu bawiło.” A. J. Ayres